Het is bijna kerst dus het kan niet lang meer duren of The
Lord Of The Rings is binnenkort weer op televisie. Gelukkig ben ik niet
afhankelijk van de televisie en kan ik elke dag van het jaar dit schitterende
werkje opzetten. Toch houd ik me wel enigszins aan de traditie en kijk ik rond de
kerst meestal alle drie de delen. Als ik in een depressieve of extreem passieve
bui ben, lukt dat in één dag. Maar dat is wel flink doorzitten! Want de
bioscoopversie van de trilogie duurt al dik 9 uur. De extended dvd edition
duurt dik 11 uur en de pas uitgebrachte special extended blu-ray edition duurt
een whopping 12 uur! The Lord Of The Rings is een mooi voorbeeld van hoe je de
consument keer op keer kunt uitmelken met hetzelfde product. Voor straf heb ik
deze gewoon weer gedownload!
Twaalf uur aan lopen, lopen, lopen, lopen en lopen. Door de
mooie natuur. En soms actie, maar meestal niet. Het stramien van elk deel is:
praten, lopen, lopen, brave Hendrikken, lopen, lopen, geneuzel, lopen, lopen, actie,
eind. Bij deel drie wordt daar nog wat aan toegevoegd, namelijk drie extra
einden. Of nog meer? In ieder geval duurt het nog 40 minuten voordat de film is
afgelopen nadat die verrekte ring eindelijk in de vulkaan is gepleurd. Dat vond
ik echt extreem irritant! Volgens mij was het een van de momenten dat ik bijna
de bioscoop uit ben gelopen. En ik ging al niet graag naar de bioscoop. Onbegrijpelijk
waarom ik naar alle drie de delen ben gegaan. Helemaal nadat ik me groen en
geel had geërgerd aan deel 1. Wat ik trouwens in deel 2 nog eens dunnetjes heb
overgedaan. En in deel 3 nog een keer. Is dat niet raar?
Veel lopen dus. En weinig humor. Heel weinig humor! Tijdens
het kijken van deel 1 heb ik één grapje gezien. Maar die was niet echt grappig.
Verder opvallend is het hoge bejaardengehalte/EO-gehalte van de films. Want waar
is het bloed, de blote borsten, de grove taal, de vulgariteit? Oftewel: de
redenen dat ik blij ben dat ik als volwassene zelf mag bepalen waar ik naar
kijk! Misschien is dat nog wel het meest opvallende van de trilogie: de enorme
braafheid. In die zin is The Lord Of The Rings extreem saai. Een van de redenen
dat ik me zo heb zitten ergeren in de bioscoop. En als ik nou toch bezig ben,
waar slaat dat hele verhaal van die ringen op? En waar zijn die andere vijftien
ringen gebleven en kunnen ze daar dan niet wat mee? En waarom kon die Sauron überhaupt
zo’n superring maken?
Goed, dit is natuurlijk allemaal niet even serieus bedoeld. Wat
niet betekent dat het onzin is wat ik hierboven beweer. Er moet een korreltje
zout bij. Of, zoals Robert Kranenborg zou zeggen, “een zoutje”. Er zijn veel
goede dingen over deze films te zeggen, maar eigenlijk is dat veel minder leuk
en interessant. Belangrijk bij het kijken van de films is dat je je overgeeft
aan het fantasy genre, zeer traditioneel uitgevoerd. En als ik de films met
kerst opzet, doe ik dat ook. En dan zie ik een groots sprookje met bijzondere
landschappen, zeer slimme filmtechnieken en nog veel meer moois. En, als ik
anderen goed begrijp, trouw aan het boek. Wat ik gelukkig niet heb gelezen.
Want daar schijnt het ook vooral over landschappen te gaan. Was Tolkien
eigenlijk tuinman? Acht uit tien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten