.jpg)
In de tijd dat ik nog flink dronk kwam het geregeld voor dat
ik met een enorme kater in combinatie met enige ontremming op zaterdagmiddag in
een veel te drukke Albert Heijn boodschappen moest doen. De Albert Heijn op de
Voorstraat in Utrecht is een veel te kleine supermarkt die op zaterdagmiddagen
vooral studenten aantrekt die aangesloten zijn bij een studentenvereniging. Het
concept van een studentenvereniging is afstotelijk en de studenten in de
bewuste Albert Heijn zijn daar een prima voorbeeld van: kakkerige Ufjes in hun
gore joggingbroeken zonder enig vermogen andere mensen waar te nemen. Of hun
mannelijke tegenhangers: lullo’s. Beide exacte voorbeelden van wat er mis is
met deze wereld.
Hoe dan ook, op zaterdag met een kater en dronken in een te
drukke Albert Heijn terwijl het zweet me uitbreekt en ik het trillen en mijn
angsten van de drank probeer buiten mijn beleving te houden. Eigenlijk ben ik
al kwaad voordat ik een voet in de winkel heb gezet, misschien door een of
andere mongool die op straat niet uitkijkt, misschien gewoon omdat ik een kater
heb. Omdat het zaterdag is, moeten we redelijk wat boodschappen doen dus hebben
we een winkelwagentje nodig. Eigenlijk is de winkel daar te klein voor. Ik voel
woede in me opkomen als ik het “stemgeluid” van een schorre kaktrut hoor die
een of ander kutverhaal staat op te hangen. De irritatie wordt moeilijk om
onder controle te houden als ik mijn winkelwagentje tussen een groepje blonde
Ufjes en de courgettes probeer te duwen. Natuurlijk gaan ze niet aan de kant,
de wereld draait toch geheel om hen? Ik mopper net iets te hard waardoor ik nog
wat chagrijnige blikken naar me toegeworpen krijg. Ik worstel me verder door de
winkel tot er een of andere langzame trut het hele gangpad in beslag neemt
omdat ze niet doorheeft dat het fucking druk is en er verschillende mensen zijn
(ik!!!!) die er zo snel mogelijk weer uit willen. Ik mopper hardop maar het
heeft geen zin. De trut neemt gewoon haar tijd. Het is trouwens geen Ufje, maar
gewoon een vrouw van een jaar of vijftig. Nog erger. Grappend zeg ik tegen mijn
huisgenoot dat ik het haar het liefst een harde beuk wil geven met mijn
winkelwagentje. Blijkbaar onvoldoende in staat om mijn impulsen onder controle
te houden, rijd ik vrij hard met mijn wagentje tegen haar enkels. Auw! Zegt de
mevrouw geïrriteerd. Bedoelt ongemeend zeg ik sorry en werk ik me in hoog tempo
door de rest van de winkel. Thuis kruip ik weer in bed en vervloek ik alle
mensen die geen aandacht voor hun omgeving hebben en neem ik mij voor nooit
meer te drinken.
Behalve de Ufjes in de Albert Heijn op zaterdag zijn er nog
verschillende andere categorieën kutmensen. Bejaarden die op het drukste moment
van de week boodschappen gaan doen bijvoorbeeld. Kan dat niet op enig ander
moment van de week?! Mensen met kinderen (in het algemeen) en specifiek ouders
die hun kinderen in de kinderwagen op zaterdag mee naar de markt moeten nemen.
Why?! Zaterdag was er een moeder die een fucking dubbele kinderwagen over de
Oudegracht aan het duwen was aan de kant waar ook de bloemenstalletjes staan.
Zo van: omdat ik kinderen heb, ben ik het centrum van het universum en hoef ik
totaal geen rekening meer te houden met de rest van de wereld. Nog erger zijn
ouders die niet kunnen opvoeden en wier kinderen de hele dag op straat lopen te
gillen totdat het natuurlijk een keer uit de hand loopt. Verder: mensen in
rolstoelen op drukke momenten, mensen die een fiets lopend aan de hand meenemen
tijdens de Koninginnemarkt, mensen die niet opletten in het verkeer en
eigenlijk: mensen in het algemeen!
Zo, dat lucht wel een beetje op. Ik ben geen misantroop maar
kan me ontzettend ergeren aan mensen die geen oog hebben voor anderen en er
stilzwijgend van uitgaan dat anderen dat wel doen. Daar gaat deze film een
beetje over. Maar misschien nog wel meer over mensen die gemeen zijn, mensen
die angst zaaien, mensen die oppervlakkig zijn, mensen die bijdehand zijn en
mensen die onbeschoft zijn. De MTV-generatie, Amerikanen dus.
Op een dag wordt Frank wakker en heeft hij er genoeg van. Op
MTV ziet hij een zestienjarig meisje die een hysterische aanval krijgt als ze
de verkeerde auto krijgt voor haar verjaardag. Hij rijdt naar haar school en
schiet haar dood. Gebeurde dat nu echt? Jawel! Vervolgens pikt hij zijn partner
in crime op in de vorm van een zeventienjarig meisje en samen trekken ze door
Amerika als Natural Born Killers die bijdehante mensen afknallen. Heerlijk!
Een compromisloze film, op momenten “brutal”. Verder goede
teksten van de hoofdrolspeler die wat mij betreft precies aankaart wat er mis
is met de wereld van vandaag. Verder grappig, geen standaard verhaal en gewoon
goed. En aan het einde? Dan is de film gewoon afgelopen, geen gezeik aan de dijk.
8½ uit 10.
p.s. De regisseur is Bobcat Goldthwait, Zed uit Police Academy met die hoge, piepende stem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten