Iets schrijven als je er eigenlijk niet zoveel zin in hebt,
werkt volgens mij niet. Ik heb het een paar keer geprobeerd maar ben dan steeds
niet tevreden over het resultaat. Ik kan natuurlijk ook besluiten helemaal
niets te schrijven maar dan blijft het weer zo stil op mijn blog. En ergens heb
ik ook het idee dat door het steeds te doen, het ook vlotter gaat. Zo’n beetje het
basisprincipe van gedragstherapie. En dat werkt bij mij niet. Ik ben geen
konijn.
Eigenlijk is The Revenant een moderne vampierfilm. Maar
omdat de desbetreffende vampier uiterlijk ook veel weg heeft van een zombie en
ik dacht dat dit een zombiefilm was, spreek ik hier van een kruising: zompies. Met
komedie erin. En omdat er ook veel slechteriken voor straf worden afgeknald,
heeft het ook wat weg van een superheldenfilm of iets wat past in het genre van
The Punisher. Wat een vreemde mengelmoes. Met eten houd ik daar trouwens niet
zo van, dan houd ik graag mijn aardappelen, groenten en vlees dwangmatig van
elkaar gescheiden. Op het gebied van voedsel hanteer ik een strikt
apartheidsbeleid. Maar niet bij stamppot, dat zou niet te doen zijn.
Revenant slaat trouwens niet op iemand van de kerk maar is
blijkbaar een soort vampier, het wordt in de film wel uitgelegd maar toen zat
ik niet op te letten. Deze bijzin kan ik nergens kwijt maar ik wilde het toch
zeggen.
Verhaal. Soldaat wordt neergeknald in Irak door zombies
(huh?), in Amerika begraven en staat vervolgens weer op uit het graf. Hij heeft
geen idee wat er aan de hand is en gaat naar zijn beste vriend. Na wat
omzwervingen komen ze tot de conclusie dat hij een vampier is. Geen klassieke
want hij heeft geen hoektanden. Wel heeft hij bloed nodig en slaapt hij overdag.
Om aan bloed te komen gaan ze samen, nadat de vriend ook is bekeerd tot het
zompieïsme, op een grote moordpartij door de stad waarbij ze alle slechteriken
afknallen. Het gaat mis als een van de slechteriken ook terugkomt uit de dood
en wraak neemt op een van de twee. Ach, wat doet het er ook toe. Grappige zompies
is de conclusie.
Begrijp me niet verkeerd, dit is geen beste film. Maar wel
erg origineel. Het geeft een hele nieuwe draai aan het klassieke vampierverhaal
waarbij ik vooral de no-nonsense aanpak erg goed vind. Geen gedoe met
superkrachten, vleermuizen, zilver of kruisbeelden. Wesley Snipes blijft ook
gewoon thuis. Wat wel? Een dude die wakker wordt uit de dood en de
gebeurtenissen die erop volgen als je betrekkelijk normaal omgaat met de
gevolgen van het vampier zijn. Je moet wel bloed drinken, anders bederf je. En uiteindelijk
loopt het natuurlijk uit de hand en loopt het niet zo best af voor deze en
gene.
De film heeft soms hilarische momenten, bijvoorbeeld als een
vibrator gebruikt wordt op het afgezaagde hoofd als stemversterker à la Stephen
Hawking. Verder een paar flinke splattermomenten, bijvoorbeeld als er een enorme
hoeveelheid zwart bloed opkotst wordt. Altijd wel goed wat mij betreft. Opkotsen
is trouwens geen woord volgens mij maar Word rekent het wel goed.
Geen origineel einde aan mijn review, ik doe gewoon een
score. Originele vampierfilm die op momenten erg grappig is maar soms ook een
beetje saai, traag en stom. Het geheel rammelt een beetje. Vooral geschikt voor
mensen die het leuk vinden om iets raars te zien en houden van originaliteit. Een
zeven dus. En deze review bewijst maar weer dat ik geen konijn ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten