dinsdag 26 juni 2012

The Revenant (2009)




Iets schrijven als je er eigenlijk niet zoveel zin in hebt, werkt volgens mij niet. Ik heb het een paar keer geprobeerd maar ben dan steeds niet tevreden over het resultaat. Ik kan natuurlijk ook besluiten helemaal niets te schrijven maar dan blijft het weer zo stil op mijn blog. En ergens heb ik ook het idee dat door het steeds te doen, het ook vlotter gaat. Zo’n beetje het basisprincipe van gedragstherapie. En dat werkt bij mij niet. Ik ben geen konijn.

Eigenlijk is The Revenant een moderne vampierfilm. Maar omdat de desbetreffende vampier uiterlijk ook veel weg heeft van een zombie en ik dacht dat dit een zombiefilm was, spreek ik hier van een kruising: zompies. Met komedie erin. En omdat er ook veel slechteriken voor straf worden afgeknald, heeft het ook wat weg van een superheldenfilm of iets wat past in het genre van The Punisher. Wat een vreemde mengelmoes. Met eten houd ik daar trouwens niet zo van, dan houd ik graag mijn aardappelen, groenten en vlees dwangmatig van elkaar gescheiden. Op het gebied van voedsel hanteer ik een strikt apartheidsbeleid. Maar niet bij stamppot, dat zou niet te doen zijn.

Revenant slaat trouwens niet op iemand van de kerk maar is blijkbaar een soort vampier, het wordt in de film wel uitgelegd maar toen zat ik niet op te letten. Deze bijzin kan ik nergens kwijt maar ik wilde het toch zeggen.

Verhaal. Soldaat wordt neergeknald in Irak door zombies (huh?), in Amerika begraven en staat vervolgens weer op uit het graf. Hij heeft geen idee wat er aan de hand is en gaat naar zijn beste vriend. Na wat omzwervingen komen ze tot de conclusie dat hij een vampier is. Geen klassieke want hij heeft geen hoektanden. Wel heeft hij bloed nodig en slaapt hij overdag. Om aan bloed te komen gaan ze samen, nadat de vriend ook is bekeerd tot het zompieïsme, op een grote moordpartij door de stad waarbij ze alle slechteriken afknallen. Het gaat mis als een van de slechteriken ook terugkomt uit de dood en wraak neemt op een van de twee. Ach, wat doet het er ook toe. Grappige zompies is de conclusie.

Begrijp me niet verkeerd, dit is geen beste film. Maar wel erg origineel. Het geeft een hele nieuwe draai aan het klassieke vampierverhaal waarbij ik vooral de no-nonsense aanpak erg goed vind. Geen gedoe met superkrachten, vleermuizen, zilver of kruisbeelden. Wesley Snipes blijft ook gewoon thuis. Wat wel? Een dude die wakker wordt uit de dood en de gebeurtenissen die erop volgen als je betrekkelijk normaal omgaat met de gevolgen van het vampier zijn. Je moet wel bloed drinken, anders bederf je. En uiteindelijk loopt het natuurlijk uit de hand en loopt het niet zo best af voor deze en gene.

De film heeft soms hilarische momenten, bijvoorbeeld als een vibrator gebruikt wordt op het afgezaagde hoofd als stemversterker à la Stephen Hawking. Verder een paar flinke splattermomenten, bijvoorbeeld als er een enorme hoeveelheid zwart bloed opkotst wordt. Altijd wel goed wat mij betreft. Opkotsen is trouwens geen woord volgens mij maar Word rekent het wel goed.

Geen origineel einde aan mijn review, ik doe gewoon een score. Originele vampierfilm die op momenten erg grappig is maar soms ook een beetje saai, traag en stom. Het geheel rammelt een beetje. Vooral geschikt voor mensen die het leuk vinden om iets raars te zien en houden van originaliteit. Een zeven dus. En deze review bewijst maar weer dat ik geen konijn ben.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten