.jpg)
Deze film is net te langzaam om mijn aandacht volledig te
kunnen houden en net te snel om geconcentreerd aan mijn review te kunnen
schrijven tijdens het kijken. Dat schiet dus niet op. Het gevolg zal
waarschijnlijk zijn dat ik het allebei half doe. Niet goed opletten en slecht
schrijven. Zo gaat ie lekker. Wel meteen het belangrijkste kenmerk van de film
wat mij betreft, het is het steeds net niet. Lees die zin nog maar een keer.
Dat kon ik van tevoren wel verwachten trouwens van een film van het
Fantastische Film Festival met een 6,2 op IMDb. Geen gelukkige combinatie.
Voeg John Cusack toe en de verwarring is compleet. De
laatste speelde trouwens wel verdienstelijk in 1408 (2007). Een film die
enigszins vergelijkbaar is wat betreft genre: thriller/horror/mystery. De vergelijking
is verder te trekken daar 1408 een kort verhaal betrof van Stephen King en The
Raven elementen gebruikt uit de korte verhalen van Edgar Allan Poe. De
schrijvers hebben wel wat van elkaar weg, beide vooral bekend door hun
horror/thrillers. Poe is echter bedenker van het genre en volgens mij zelfs de
grootvader van de detective.
Toen ik een jaar of vijftien was, las ik in de zomervakantie
meestal een boek. Of twee. Ik weet niet meer precies wat de volgorde was, maar
ergens kwam ik in aanraking met een dikke verhalenbundel van Lovecraft.
Macabere verhalen, niet erg detective maar wel erg horror. Mijn vader raadde me
Psycho aan. Wat meer detective maar toch ook erg griezelig. Wat minder horror. Het
boek is beter dan de film trouwens. Niet dat de film slecht is. Vervolgens kwam
ik uit op Edgar Allan Poe. Maar dat was me toch wat te gedateerd en te weinig
horror. Misery van Stephen King ging er vervolgens wel weer in.
Als ik het zo beschrijf, is The Raven eigenlijk een prima
film voor de stijl van Poe. Het verhaal gaat over het oplossen van een serie
enigszins gruwelijke en duistere moorden. Het uiterlijk van de film doet een
beetje denken aan Sherlock Holmes (2009). Ergens meen ik ook wat Saw (2004)
achtige elementen te herkennen, alhoewel ik dat lastig uit te leggen vind.
Misschien komt het door de scène uit The Pit And The Pendulum waarin iemand
langzaam doormidden gehakt wordt. Een aan te raden film trouwens, de versie uit
1991.
Het verhaal is fictief. Poe moet in de laatste dagen van
zijn leven een mysterieuze moordenaar opsporen die de moorden uit zijn verhalen
kopieert. Niet bijster origineel volgens mij. Ik weet niet waar, maar ik heb
dit verhaal eerder gehoord. Door het ontbreken van iets metafysisch of echt
gruwelijks kan het mijn aandacht uiteindelijk onvoldoende behouden. Ik heb het
idee dat ik daar de laatste tijd vaker last van heb. Deze keer begon ik echter
wel met volle interesse aan de film, aan mijn aanvankelijke aandacht heeft het
dus niet gelegen.
Whodunnit? Ik ga het niet verklappen want dat is flauw. Het
was in ieder geval niet een duister monster uit prehistorische tijden, met
tentakels gruwelijker dan wat een zinnig mens zou kunnen bevatten. En dat vind
ik wel jammer want ik vind dat wel fijne monsters. Ik vind het kabbelende van
deze review trouwens wel mooi passen bij het enigszins gezapige karakter van de
film. Dat doet me denken aan Henny Vrienten bij Zomergasten. Een aanrader voor
mensen met een slaapprobleem. En hop! Daar is de 6,7 weer.
p.s. Ik zie op de poster dat V For Vendetta van dezelfde regisseur is. Passend, want dat vond ik ook net niks. Voor wie dat wel een leuke film vond is The Raven natuurlijk automatisch een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten