.jpg)
Ik begin maar vast te schrijven want deze film duurt nog anderhalf
uur en het schiet niet heel erg op. Dat betekent trouwens niet automatisch dat
het een slechte film is. Het is meer dat als ik vast begin met schrijven ik toch
nog productief ben tijdens het televisiekijken. Zo sla ik twee vliegen in één
klap. Of, zoals de Amerikanen zeggen, kill two birds with one stone. Maar dat
vind ik eigenlijk nogal bloederig. Wel toepasselijk voor het onderwerp van de
film. Toch gaat het me te ver om een vogel dood te maken met een steen. Laat
staan twee. Ik vraag me trouwens af hoe dat in zijn werk gaat. Dan zou je heel
goed moeten kunnen gooien of de vogel eerst moeten vangen. Twee vliegen in één
klap vind ik een stuk minder vergezocht. Desalniettemin is dat ook niet erg waarschijnlijk.
To Catch A Killer is een tv-film. Dat betekent een laag
budget, niet spectaculair, vrij langzaam en meestal moeilijk te vinden op
internet. En als je 'm dan vindt, word je geconfronteerd met de kwaliteit van
VHS en ben je blij met de hedendaagse technologie van dvd en blu-ray. To Catch
A Killer doet nog een schepje bovenop het hele tv-film concept door de
gebeurtenissen van tien dagen over drie uur film uit te smeren. En ondanks dat
de onderhavige politiezaak zeer interessant is, is het resultaat toch erg traag
en na dik anderhalf uur ronduit saai.
De genoemde politiezaak is het onderzoek naar seriemoordenaar
John Wayne Gacy. Waargebeurd en als Wiki enigszins betrouwbaar is, een
waarheidsgetrouwe film. Gacy misbruikte en mishandelde/martelde tussen 1972 en
1978 minstens 33 jonge jongens die hij vervolgens vermoordde. Zesentwintig
slachtoffers begroef hij in de kruipruimte onder zijn huis. Gacy werd
gerespecteerd in zijn gemeenschap, hij had een succesvol bouwbedrijfje, deed
veel vrijwilligerswerk voor de Democratische Partij en trad op als Pogo de
clown voor kinderen. Van het laatste raad ik aan om op Google even zijn foto op
te zoeken. Clowns zijn sowieso eng maar dit is wel een zeer naar exemplaar. Zeker
als je in gedachten houdt hoe ziek Gacy
was.
Psychopaten heb je in allerlei soorten en maten, Gacy is een
mooi voorbeeld van The Mask Of Sanity. Een prototypische gladde prater en in
zijn jeugd ernstig mishandeld en gekleineerd door zijn vader. Waarschijnlijk
homoseksueel, alhoewel hij zelf beweerde biseksueel te zijn. Illustratief de
gevangenzetting van Gacy in 1969. Hij werd veroordeeld tot tien jaar
gevangenisstraf wegens verkrachting van een jongeman. Hij gedroeg zich echter
zo voorbeeldig dat hij na anderhalf jaar met voorwaardelijk ontslag ging.
Diagnostisch zou ik een mooi ingewikkeld verhaal over Gacy kunnen ophangen,
maar dat doe ik niet. Ik denk in ieder geval dat hij na zijn eerste
veroordeling gedacht heeft dat hij de mannen die hij verkrachtte of aanrandde
beter kon vermoorden, dan had hij geen last meer van ze. Ik denk verder dat de
delicten op psychodynamisch vlak (ook) het doel hadden de nare relatie met zijn
geïnternaliseerde vader te herstellen.
Het verhaal van John Wayne Gacy is fascinerend maar To Catch
A Killer gaat eigenlijk niet over Gacy maar over de politie die de moorden
onderzoekt. De film is een mooi feitenrelaas maar wel erg traag en ook nog
langdurend. Om iets meer te voelen van wat Gacy mogelijk deed in het contact
met anderen, raad ik Dear Mr. Gacy (2010) aan. To Catch A Killer komt niet hoog
op mijn lijstje, ik maak er een 6½ van omdat ik het geheel wel goed vind als
neutrale beschouwing van het onderzoek naar Gacy. Next up: Gein!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten