.jpg)
Het kenmerkende van debiele zeemonsterfilms is dat elk nieuw
exemplaar iets nieuws moet bedenken om op te vallen en zijn voorganger te
toppen. En dat is natuurlijk goed nieuws, want daardoor kan het alleen maar nòg
diebeler worden!
Binnen dit genre is Jaws natuurlijk opa. Na deel 1 volgden
natuurlijk deel 2 en 3 (hoe is het mogelijk!) die de mooie traditie aftrapten.
Deel 4 laat ik even buiten beschouwing, dat is namelijk buitencategorie eigenaardig.
In de Jaws films lossen ze het probleem van de vergrotende trap op door meer
mensen dood te laten gaan en de haai groter te laten worden. Maar allemaal
binnen het (betrekkelijk) normale spectrum. In de jaren na Jaws worden er vele
goedkopere pogingen gedaan om het haaiengenre levend te houden, waaronder Shark
Attack. Shark Attack is noemenswaardig omdat in deel 3 Megalodon wordt
opgevoerd (prehistorische haai). Hiermee wordt de toon gezet: groter is beter!
Oh, en lelijker is beter!
Zoals ik al eerder heb geschreven, is er de laatste jaren
een kleine explosie van het genre. Mijn eerste her-kennismaking was Mega Shark
vs. Giant Octupus. Dus: groter en een ander raar beest erin. Dat doen ze twee
keer (Mega Shark vs. Crocosaurus). Twee verschillende monsters: ouwe koek! We
doen gewoon 2 in 1: Sharktopus. Hmmm, where do we go from here? Ik weet het, ik
weet het: we geven de haai super powers! Super Shark dus. Die kan ook op het
strand lopen. Maar wat nu, kan het nog gekker? Jawel! Want nu is er Sand
Sharks. De naam zegt het al: haaien die in het zand kunnen zwemmen. De tagline
is natuurlijk niet te missen: Just when you thought you were safe on the beach….
Dit is Jaws' debiele broertje, want er zijn volop
verwijzingen naar de grootvader: de arrogante burgemeester, het geplande feest
in het slaperige strandplaatsje, de politieagent en de baby vs. de moederhaai.
Allemaal eervolle verwijzingen naar de moeder des haaienfilms. En ze zijn de
quotes ook niet vergeten: sh-sh-sh-sh-sh-shark! En twee mooie variaties: We’re
gonna need a bigger beach! (in Jaws: we’re gonna need a bigger boat) En: Eat
this, you son of a beach! (op het moment dat de haai een gasfles naar binnen
geschoven krijgt) Schitterend!
De lol van dergelijke films zit altijd in de eerste en de
laatste tien minuten. De eerste omdat daar het debiele concept wordt gelanceerd.
De laatste omdat daarin steevast met iets op de proppen wordt gekomen wat
ongekend is. In Super Shark was het het gevecht tussen de haai en de
robot-tank. Nu is het vooral het plan om de zandhaaien te vangen: door middel
van enorme speakers worden ze naar een zandvlakte gelokt om daar met napalm bestookt
te worden. Waarom? Omdat het zand dan smelt en in glas veranderd zodat de
haaien niet meer weg kunnen! Niks meer aan doen.
Mijn enthousiasme is weer helemaal aangewakkerd en ik ben
vol verwachting want ik zie net op internet dat er vorig jaar nog een
hoogtepunt is uitgebracht in dit fantastische genre: 2-Headed Shark Attack! Ik
kan niet wachten! Voor nu 7,5 voor deze zandhaaien.
p.s. Hoogtepunt is de een-na-laatste scène die ze exact hebben gekopieerd uit Zombie Honeymoon!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten