.jpg)
Ondanks mijn writer’s block wil ik hier toch even twee
documentaires noemen. Vorige week was "Vrijheid, Gelijkheid En Broederschap"
op televisie. Wetenschappers vertellen aan de hand van deze klassieke begrippen
over nieuwe, verfrissende en vooral sociale inzichten in het kapitalisme en
andere hedendaagse maatschappelijke onderwerpen. Ze beschrijven de bouwstenen
van de betere wereld en bewijzen aan de hand van wetenschappelijk onderzoek dat
een vredige en gelukkige samenleving wel degelijk mogelijk is. Vooral inspirerend
vond ik het gedeelte waarin werd uitgelegd hoe sociaal gedrag het enige is dat
meer wordt als je het uitdeelt. Ik moest meteen denken aan de symboliek van
Jezus die het brood en de vissen brak. Typisch dat de Westerse maatschappij in
dit verhaal de nadruk legt op het materiële van het verhaal (brood en vissen)
in plaats van het immateriële (elkaar helpen).
Voordat we die perfecte samenleving hebben, moeten we het
nog even met de onze doen. In dat kader past de documentaire Foute Vrienden beter.
Er werd kort aan gerefereerd in Vrijheid, Gelijkheid En Broederschap om te
illustreren dat mensen alles zullen doen om zich niet de minste te voelen. In
het geval van Foute Vrienden werd dit geïllustreerd door Verbrande Herman, een
aan lager wal geraakte crimineel die een pedofiel in elkaar slaat. Ik had niet
de indruk dat Herman in die scène probeerde te bewijzen dat hij niet onderaan
de ladder stond; ik kreeg eerder het gevoel dat hij wellicht zelf misbruikt was
en in deze crisisachtige situatie (onbewust) probeerde af te rekenen met zijn
verleden.
De film Foute Vrienden gaat over vier Amsterdammers aan de
onderkant van de samenleving. Mijn kort door de bocht analyse: typische klanten
van een forensische polikliniek. De een is wat meer antisociaal dan de ander en
de een drinkt meer dan de ander. Wat ze gemeenschappelijk hebben, is hun
treurige levensverhaal. De filmmaker volgt het groepje gedurende tien jaar waarin
ik ze zie veranderen van vrolijke, betrekkelijk jonge asocialen in oude,
treurige, psychiatrisch patiënten. Zonder daarmee denigrerend te willen zijn.
Want ik vond de film vooral erg treurig. Ik zag de onmacht om hun leven op orde
te krijgen, iets op te zetten voor zichzelf, relaties aan te gaan en de
vernietigende gevolgen van alcohol.
De documentaire kun je gewoon op internet zien, check de
website documentairenet.nl. Eigenlijk is deze film voor iedereen interessant
die interesse heeft in mensen. Daarnaast voer voor (forensich) psychologen en
alle domme politici die denken dat deze mensen een financiële prikkel nodig hebben
om weer normaal mee te doen aan de samenleving. Eigenlijk heb ik er niks op aan
te merken: tien uit tien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten