.jpg)
De inspiratie om iets op papier te krijgen, laat de laatste
dagen, en misschien wel weken, niets van zich horen. Ik klop aan en vraag: ben
je thuis? Maar er komt geen antwoord. Ook na flink aan de deurknop rammelen,
door het raam turen, met de brievenbus klapperen en hard roepen komt er geen
antwoord. Waar meneertje (of mevrouwtje) inspiratie naar toe is gegaan, Joost
mag het weten. En omdat ik nu al voor de derde keer, en zoals je weet: drie
keer is scheepsrecht, aangeef dat Joost het mag weten, lijkt het me goed uit te
leggen hoe het nu precies zit met die Joost.
Volgens het de alleswetende website Onze Taal slaat Joost
hier niet op een persoon Joost maar op de duivel! Verdomd als het niet waar is,
ik wist het wel. De naam Joost zou terug te voeren zijn op het woord Joos dat
op Java veel werd gebruikt om een bepaalde godheid mee aan te duiden. En dan
volgt er een heel ingewikkeld verhaal wat ik niet helemaal wil citeren c.q. aangepast
overnemen. Waar is c.q. eigenlijk een afkorting van? Casu Quo. Wat betekent: in
welk geval. Hier dus totaal verkeerd gebruikt. Weer wat geleerd, c.q. betekent
dus niet “of”.
Een hele verhandeling over taal maar nog niks over de en/of
een film. Terwijl ik de afgelopen dagen niet stil heb gezeten. Of eigenlijk
wel, anders komt er van dat film kijken helemaal niets terecht. En zo zie je maar
weer: het gebruik van spreekwoorden of gezegden hoeft je leven helemaal niet
makkelijker te maken. Integendeel! Het gebruik van spreekwoorden of gezegden
maakt je leven wel makkelijker. Een
Theo Maassen grapje. Die terecht impliciet opmerkte hoe het woord “integendeel”
meestal verkeerd wordt gebruikt. Of in ieder geval, niet letterlijk. Volgens
Onze Taal mag je integendeel ook gebruiken als “sterker nog” als er in de
voorgaande zin sprake is van een ontkenning. Geloof ik, maar pin me er niet op
vast.
Ik laat even snel de revue passeren wat er in de afgelopen
dagen allemaal voorbij is gekomen op mijn kijkkassie: Bad Ass (2012, Danny
Trejo, poepfilm); Contraband (2012, Mark Wahlberg, tegenvaller); Sherlock
Holmes: A Game Of Shadows (2011, niet wat ik er van verwacht had). En volgens
mij nog een paar, maar die kan ik me even niet zo snel herinneren. Ik ben ook
nog aan Star Wars: The Return Of The Jedi begonnen. Maar toen die irritante
koalabeertjes in beeld kwamen, had ik er geen zin meer in. Misschien dat ik die
vandaag nog ga afkijken.
Conclusie: Sherlock Holmes is erg vermakelijk! Ik had hem
natuurlijk al drie keer gezien dus het kon (bijna) niet meer tegenvallen. Eigenlijk
Mission Impossible in de negentiende eeuw. Niet al te serieus, Sherlock Holmes
is een beetje als Jack Sparrow en leuke knok-gevechten. Deel 2 viel me dus erg
tegen, er zat minder in dan in de eerste. Raar! Wel handig om deel 1 eerst te
kijken, dan sluit het verhaal meer aan. Score voor deel 1: acht uit tien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten