.jpg)
Mopper, mopper. Cynisch commentaar, ironische opmerking,
scherpe observatie. Gedachtestroom expliciet maken en doorgaan over een
nutteloos onderwerp wat ergens ook een beetje grappig is. Misschien in
combinatie met een woordgrapje of een loos taalfeitje. Iets zeggen over het
produceren van tekst. Toewerken naar de volgende alinea. Eventueel een totaal
andere aanpak door serieus op de film in te gaan. Proberen niet in herhaling te
vallen.
Na de inleiding terug naar de film. In ieder geval ergens in
de review iets over het verhaal zeggen. In dit geval een klassieke comedy.
Vrouw scheidt van extreem neurotische man (Woody Allen). Bevriend stel probeert
hem te koppelen aan een leuke vrouw wat natuurlijk allerlei komische situaties
oplevert. Ondertussen groeien Allen en de vrouw (Diane Keaton) steeds meer naar
elkaar toe. Mede doordat de man van Keaton steeds aan het werk is. Nadat Allen
en Keaton bij elkaar in bed zijn beland, komt de man natuurlijk naar hem toe
met het vermoeden dat zijn vrouw een affaire heeft. Oplopende kluchtigheid en
uiteindelijk een slot dat net iets anders is dan je verwacht.
Überneuroot Woody Allen doet slapstick. En dat is nogal een
specifiek genre waar je van moet houden. Natuurlijk is het geen echte slapstick
maar Allen's karakter is zo uit proportie dat het slapstick wordt. En dat is
mijn grootste bezwaar bij deze film. Woody is trouwens ook niet een al te best
acteur. Dat in combinatie met Woody Allen. Want dat is natuurlijk al
bezwaarlijk op zich. Toch heb ik ook goede dingen van hem gezien. Zelig vond ik
vrij briljant en bij Whatever Works heb ik hard moeten lachen. In de laatste
speelt Allen trouwens zelf niet mee.
Woody Allen speelt in deze film een filmcriticus die grote
bewondering heeft voor Humprey Bogart. Zo wordt hij op zijn neurotisch
moeilijke momenten door hem bijgestaan en bediend van advies. De slotscène is
bijna een kopie van de slotscène van Casablanca en een mooie ode. De titel van
de film, Play It Again, Sam slaat op een quote uit de film: Play it, Sam. En
dat is een leuk weetje omdat volgens mij de titel van de film bekender is dan de
quote zelf. Het is een mooie gelegenheid om iemand te corrigeren die de quote
verkeerd gebruikt of je kennis op te dringen over de incorrectheid van de
quote. Een andere bekende uit Casablanca die terugkomt in de film, is “Here’s
looking at you, kid”.
Vandaag heb ik maar weinig inspiratie voor mijn review, het
rolt er niet zo lekker uit. Komt misschien ook door het weer. En de film hielp
ook niet. Soms begin ik verkeerd aan de tekst of lukt het me helemaal niet een
opening te vinden. Figuurlijk dan hè. En dan raakt het voor mezelf kant nog
wal. En zo heb ik dan toch nog een spreekwoord en een taalgrapje weten te
verwerken in mijn tekst. De film krijgt een 6½ omdat ik de ode aan Casablanca
wel leuk vormgegeven vind en blij was met het wat alternatieve einde. Verder
niet grappig en Woody Allen blijft een eikel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten