Dagon (2001)

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt0264508/

Omdat ik bijna geen boeken lees, kan ik zelden zeggen: het boek was beter. Zelden is echter niet nooit en toen ik Psycho zag, dacht ik: het boek was beter. Niet omdat de film niet goed was, maar omdat je bij het lezen van een boek je je eigen magische wereld creëert die altijd spannender, mooier, leuker en interessanter is dan wat je kunt maken in een film. Door het expliciet maken van beelden is er minder ruimte voor projectie van minder concrete en juist meer magische gevoelens. Ik vergelijk het met het herinneren van een bijzondere droom. Als je wakker wordt uit de droom kun je er een bijzonder of magisch gevoel aan overhouden. Op het moment dat je de droom zo goed mogelijk in beelden probeert te herinneren, verdwijnen de bijzondere er magische gevoelens. De vergelijking met een 3D poster komt ook in me op. Als je er niet gefocust bent, kun je zien wat het is maar als je scherp probeert te kijken, zie je alleen de buitenkant.

Zoals gezegd lees ik zelden of nooit boeken. Dat is echter niet altijd zo geweest. Op de lagere school las ik vrij veel en ook aan het begin van de middelbare school heb ik nog behoorlijk wat gelezen. Ik kan het dus wel. Tijdens een zomervakantie rond mijn dertiende heb ik eens een dikke verhalenbundel van Lovecraft met veel plezier gelezen. De verhalen waren over het algemeen kort en betrekkelijk eng en ranzig. Zeker voor zijn tijd, Lovecraft werd geboren in 1890. Hij werd niet erg oud, op zijn 47ste was hij alweer dood. Lovecraft is Poe+. Kenmerkend voor zijn werk zijn de in verschillende vormen terugkomen prehistorische, buitenaardse monsters, culten en rites. Het woord "ancient" is kenmerkend voor zijn verhalen. Het occulte dus. Lovecraft staat bekend om de Cthulhu mythe, een serie verhalen waarin kosmische monsters voorkomen. Zoek even op Google voor mooie plaatjes.

Alhoewel Dagon ook een verhaal van Lovecraft is, is de film vooral gebaseerd op zijn novelle The Shadow Over Innsmouth. Het verhaal gaat over een groepje vrienden die stranden in een dorpje waar een soort vismensen wonen. Er zijn echter ook elementen uit Dagon: de verering van een prehistorische god / kosmisch monster. In die zin past de film enigszins binnen de Cthulhu mythe. Dagon staat echter niet centraal in het verhaal, helaas! De film wordt daardoor namelijk veel te concreet wat mij betreft. Dit in tegenstelling tot een film die ik laatst zag en ook geïnspireerd was door Lovecraft: Absentia. Die was me weer te weinig concreet. Maar wel behoorlijk spannend. En daar schiet Dagon tekort. Daarnaast is er een gebrek aan gore shit. Alhoewel de scène waarin iemands gezicht eraf gerukt werd toch behoorlijk plastisch was. Maar verder: veel te weinig slijm. Want kosmische monsters zijn slijmerig.

Door het gebrek aan “lurking” en slijm is Dagon niet zo mysterieus, spannend, goor of eng als het had kunnen zijn. Toch vind ik Dagon best een redelijke poging en het eind is typisch Lovecraft, een pluspunt. Ik kom tot een 7 voor de dappere poging.