Groot, groter, grootst, 2010: Moby Dick! De overtreffende
trap van de overtreffende trap van grote monsters. Want dit is niet eerder
vertoond: honderdvijftig (ja, 150!) meter aan walvis. Motherfucker. Dat is echt
veel walvis. Daar zouden de Japanners wel een tijdje mee vooruit kunnen. Als ze
hem binnen kunnen halen. Want even ter vergelijking: de domtoren is 112 meter. Honderdvijftig
meter is vanaf bioscoop City op de Voorstraat tot de Plusmarkt! En dat helemaal
vol met walvis.
Echt heel groot dus. Het grootste monster dat ik tot op
heden gezien heb. Sharktopus, SuperShark en zelfs MegaShark zijn goudvissen
vergeleken met dit monster. Verder is het wel helemaal hetzelfde: prehistorisch
monster zwemt door een of andere oorzaak weer in de oceaan en terroriseert de
boel. De afschuwelijke animaties zijn ook van de partij. Idem voor de acteurs
die het net niet gehaald hebben. In dit geval dat miepje die de vriendin speelt
van Xena en de burgemeester van Spin City. Het acteerwerk is trouwens minder slecht
dan in vergelijkbare films, vooral de burgemeester laat wat mij betreft zien
dat hij gewoon kan acteren.
Anders aan deze film is het ontbreken van humor en dat het
niet belachelijker wordt dan de 150 meter walvis. Natuurlijk is dat al vrij
belachelijk, maar in vergelijking tot eerder genoemde films is dit eigenlijk
een documentaire. Dat komt mede doordat de regisseur zich in grote lijnen het
boek heeft gevolgd. Afgezien van de lengte en het feit dat de echte Moby Dick geen
onderzeeboten aanviel. De kapitein van de onderzeeboot heet gewoon Ahab en
verliest in het begin zijn been door de walvis. Beide walvissen zijn wit. Ook opvallend
zijn de stukken tekst die hij letterlijk uit het boek citeert, bijvoorbeeld: I'd
strike the sun if it insulted me! En: And may God hunt us all if we do not
hunt Moby Dick to the death! En: He took my leg. I don't intend to give him
my ass. Vooral de laatste is leuk. Ik moet trouwens wel even vermelden dat
ik het boek niet gelezen heb…
Aan de ene kant is deze een serieuze boekverfilming en aan
de andere kant is het een debiele super-monstermovie. Een eigenaardige
combinatie. Wat het dus exact een super-monstermovie maakt. Maar ergens knaagt
het ook, want het redelijke acteerwerk in combinatie met de sterke maar
ouderwetse teksten uit boek doen af aan de belabberdheid van de film. Hierdoor
wordt het geheel minder lachwekkend, en zelfs 150 meter aan walvis kan dat niet
compenseren. Zes supermonsters voor deze walvis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten