The Matrix gaf wat mij betreft de mooiste verklaring voor
het gevoel van een déjà vu: een foutje in een computerprogramma vergelijkbaar
met een kras in een lp waardoor twee keer kort achterelkaar hetzelfde gebeurt.
Een eenvoudige verklaring, origineel en passend binnen het verhaal. In Deja Vu doen
ze dat niet, daar maken ze het steeds ingewikkelder. De film begint als
detective, wordt dan een technothriller maar blijkt uiteindelijk gewoon weer
over gegoochel met tijd te gaan. En daar doe ik niet aan. Gegoochel met tijd,
kom nou toch!
Het verhaal gaat over Denzel Washington die de dader van een
aanslag op een pond moet vinden. Al gauw wordt zijn hulp ingeroepen van een
speciale unit van de FBI die een apparaat hebben waarmee je het verleden kan kijken.
De uitleg van dit extreem debiele concept is zo stompzinnig dat ik het niet ga
uitleggen. Uiteindelijk komen ze erachter dat het niet puur eenrichtingsverkeer
is, dat kijken in het verleden…. Spannend!
De reden dat ik zo’n hekel heb aan films die met tijdreizen
te maken hebben, is dat ik het concept totaal ongeloofwaardig vindt en ik het
niet kan laten om de hele tijd te denken: als ze iets in het verleden
veranderen, was dat dan eigenlijk niet al gebeurd en zou dat eigenlijk niet nu
ook een effect moeten hebben op het heden? Of een andere ingewikkelde gedachte
waardoor ik draaierig word. Hoe je het wendt of keert, uiteindelijk klopt het
ergens niet!
Wat deze film wel enigszins interessant maakt, is de manier
waarop het verhaal verteld wordt. Door het gegoochel met tijd loopt het verhaal
in principe chronologisch terwijl na driekwart van de film de tijdslijn een
sprongetje maakt naar voor het begin van de film. En dat zonder dat het heel
gekunsteld overkomt. Als je even vergeet dat het gegoochel is met tijd. Mijn
frustratie daarover is trouwens begonnen door Star Trek. In veel afleveringen
van die serie was de clou: ow, het was maar een droom. Of: ow, het was niet
echt, het gebeurde alleen maar op het holodeck. Of: ow, het was een
tijdsvortex. Fuck dat.
Standaard thriller / detective van Tony Scott voor degene
die zich niet ergert aan het concept. Een beetje spannend en niet slecht
gemaakt. Wel even het debiele verhaal over de achteruit-in-de-tijd-kijk-machine
negeren. Voor mij 6½ uit 10.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten