woensdag 4 januari 2012

Catch .44 (2011)




Misbaksel: mis·bak·sel, het
            (1) iets dat slecht uitgevallen is, synoniem: misbak, wanproduct
            (2) mismaakt, m.n. zedelijk mismaakt persoon, synoniem: ploert, mispunt
Het gaat in dit geval om het type van het eerste soort. De film dan. Je zou van de maker kunnen zeggen dat hij van het tweede soort is. Ik moest ook denken aan een mogelijk letterlijke betekenis van het woord: een product dat tijdens het bakken mislukt is. Waarschijnlijk doordat een onkundige bakker aan het werk is geweest. Het recept was goed en de ingrediënten waren er, maar om echt iets lekkers op tafel te kunnen zetten moet je wel een beetje kunnen koken.

In dit geval heeft de maker gedacht: Ik weet het recept voor een succesvolle Tarantinofilm, dus ik kan een Tarantinofilm maken. Dat is hetzelfde als ik zou zeggen: ik heb de handleiding om een houten vloer te leggen, dus ik kan een houten vloer leggen. En we weten allemaal dat dat niet het geval is.

Ingrediënten voor een Tarantinofilm: misdaad, een a-chronologische vertelstijl, hippe muziek uit de jaren zestig & zeventig maar net niet bekend, dialogen die catchy zijn maar eigenlijk nergens over gaan, een paar sexy chickies zonder dat ze plastic zijn, geweld (niet teveel) en bekende acteurs in een ongewone rol. Allemaal in verhouding in een grote pot flikkeren en dan goed roeren. Niet vergeten talent toe te voegen. Maar dat was net uitverkocht bij de supermarkt. Resultaat: een misdaadfilm waar je eerst verward naar zit te kijken, dan boos en uiteindelijk verveeld en geïrriteerd door het ellenlange gelul over niks.

Opvallend in deze film: Bruce Willis als ouwe en verrotte cocaïne gangster en Forest Whitaker als psychopaat. Verder valt er niets op aan deze film behalve de extreem saaie dialogen. En die zijn als misbaksel eigenlijk best interessant omdat ze laten zien zien dat je talent nodig hebt om iets bijzonders te maken dat ogenschijnlijk simpel is. Ik moet denken aan mensen die bij een Picasso zeggen: Dat kan mijn nichtje ook. Niet dus. Een gedicht is ook niet enkel een verzameling woorden. Conclusie: het geheel is meer dan de som der delen.

Het verhaal laat ik achterwege, dat heeft de regisseur ook gedaan. Wel nog een beoordeling uit mijn duim zuigen: vier uit tien. Lekker laten liggen dus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten