zondag 11 maart 2012

Machine Gun Preacher (2011)




Titel + projectie + associatie + niet (goed) lezen + IMDB-genre = verkeerde verwachtingen. De associatie was vooral met Hobo With A Shotgun, dat heeft toch wel wat weg van Machine Gun Preacher, niet? De projectie zat hem erin dat ik hoopte dat het een domme actiefilm was, daar ga ik vaker de mist in. Het verhaal op IMDB sla ik sowieso altijd over en van het IMDB-genre zou ik onderhand moeten weten dat dat kant nog wal raakt. Ofwel als een tang op een varken slaat. Wat mij betreft precies de letterlijke betekenis is van dat spreekwoord. Goed, ik dacht dus simpele schietactie met iets leuks doms erin.

Machine Gun Preacher is het waargebeurde (jeuk!) verhaal van Sam Childers, een asociale, gewelddadige biker en heroïnejunk die zich bekeerd tot God om vervolgens kinderen te gaan redden in de extreem gewelddadige burgeroorlog in Sudan. Als waargebeurd verhaal indrukwekkend, als Hollywoodfilm saai en oppervlakkig. De karakters zijn plat en de film geeft eigenlijk alleen een overzicht van de gebeurtenissen, niet van psychologische drijfveren. En dat is natuurlijk het meest interessante aan dit verhaal, de tegenstelling tussen het antisociale en het heldhaftige. Maar daar wordt geen enkele aandacht aan besteed, want dan zou misschien zichtbaar kunnen worden dat Childers helemaal niet zulke altruïstische motieven heeft.

Omdat de film geen enkele poging doet om de hoofdrolspeler te begrijpen, geef ik maar even mijn kort door de bocht analyse: het is vooral afhankelijk van je omgeving of je persoonlijkheid gestoord is of niet. Verder natte vingerwerk diagnostiek leidt tot de conclusie dat sprake is van een antisociale persoonlijkheidsstoornis, in dit specifieke geval met een flinke dosis egoïsme. Hoe het kan dat een antisociale, verslaafde en egoïstische man totaal vastloopt in een moderne Westerse samenleving om vervolgens heldendaden te verrichten in Sudan? Het meest simpele antwoordt: oorlog. Waar Childers in Amerika steeds in de problemen komt door zijn agressieproblematiek, kan hij deze in Sudan met een geweer in de hand inzetten om “de slechteriken” te vermoorden en kinderen te redden.

Laat bovenstaande je echter niet de verleiding brengen om te denken dat Childers eigenlijk een lieve, warme, zachtaardige man is. Bijvoorbeeld: als hij op een gegeven moment niet het geld krijgt dat hij nodig heeft, reageert hij dit verbaal af op zijn goede vriend die vervolgens terugvalt in heroïnegebruik en overlijdt aan een overdosis. De schuld legt Childers bij God.

Terug naar de film zelf, het is geen aanrader. Je moet zelf fantaseren over motieven en doordat het een speelfilm is, is onvoldoende duidelijk wat echt gebeurd is en wat gedramatiseerd. Hierdoor blijft het verhaal erg oppervlakkig. Wat overblijft, is een semiheroïsch verhaal over een biker die God heeft gevonden. En dat kan nooit meer dan zes punten opleveren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten