.jpg)
Verfrissend en fruitig! En ook nog met een beetje iets erin
zonder dat je er verplicht over na hoeft te denken. Erg goed is dat het verhaal
direct begint en dat ik geen enkel Hollywoodcliché in verhaalopbouw heb gezien.
Daardoor kan de film al geen onvoldoende meer krijgen.
Simpel verhaal: Twee vrienden rijden in opdracht van een
tijdschrift door Engeland om bij de meest prestigieuze restaurants te eten. Van
het verhaal moet de film het niet hebben, wel van de relatie tussen de
hoofdrolspelers. Steve Coogan is wellicht bekend bij het grotere publiek, onder
andere van Knowing me, Knowing you with Alan Partridge, aha! Vrij briljant als
hij het over het Engelse heuvellandschap uitschreeuwt. Steve Coogan speelt
zichzelf, een enigszins arrogante komiek die na zijn grote hoogtepunt eigenlijk
niet meer aan de bak komt. Een tijdschrift vraagt hem dus om langs dure
restaurants te gaan. In de eerste instantie wil hij zijn vriendin meenemen,
maar die smeert hem opeens naar Amerika om carrière te maken. Uit nood vraagt hij
een vriend mee. Ook een komiek maar niet erg bekend en tevreden met zijn
burgerlijke leven. Hij kan het stemmetje nadoen van een klein mannetje in een
doos. Ook behoorlijk briljant als je het hoort! En dat is het hele gegeven,
niks meer aan doen!
Het leukste aan de film is de “banter” van de twee tijdens
de maaltijden. Ze zijn elkaar steeds aan het aftroeven, en dat wordt vooral
grappig als ze bekende stemmetjes gaan nadoen. Een stemmetje doen is natuurlijk
inherent hilarisch, maar het wordt in dit geval grappig doordat ze er beiden in
de meeste gevallen geen hol van kunnen. Dat maakt het erg knuppelig. En grappig
dus.
Wat ik wellicht het beste vind aan de film, is dat het
verhaal over de twee tegengestelde vrienden gewoon wordt verteld en that’s it. Geen
oordeel over wie goed of slecht is, geen verplichte verwikkelingen slash
problemen en/of drama’s, en geen karikaturen. Gewoon twee mannen.
Dit verhaaltje is wel klaar. Ik wil nog wel even zeggen dat er
ook een serie is van The Trip die een hogere beoordeling krijgt. Helaas zag ik
dat pas later, wellicht is die nog beter. De film was in ieder geval
verfrissend en grappig. Helaas op een gegeven moment een beetje saai en net
niet hilarisch genoeg. Zeveneneenhalf uit tien lekkere maaltijden. En wie heeft
me deze film ook alweer aangeraden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten