.jpg)
Kabbel, kabbel. Knabbel, Babbel en wat gebrabbel. Waar is
mijn zwabbel! Mijn ijzersterke vermogen om de meest middelmatige films uit te
kiezen heeft weer toegeslagen. En ik bewijs opnieuw dat ik een doorzetter ben
en kijk de film netjes af. Niet de moeite waard, maar mijn regel is dat ik
alleen hier een verhaaltje mag schrijven dat niks met de film te maken heeft
als ik de film heb afgekeken. Alhoewel zulke rare regels mij niet vreemd zijn,
is het wel eigenaardig dat ik er voor kies om deze zeer middelmatige film te
recenseren terwijl ik ook een andere film had kunnen kiezen die ik laatst heb gezien
die wel enigszins de moeite waard was. Maar omdat dat alweer een paar dagen
geleden is, doe ik dat toch niet. Die lopen jullie dus mooi mis, ha!
De kern van de zaak is: aardige vent wordt hasjhandelaar op
grote schaal. Waargebeurd verhaal danwel gebaseerd op waargebeurde verhalen
danwel feiten cq. gebeurtenissen en/of bepaalde zaken. Films die biografisch
zijn lopen het risico gewoon saai te zijn maar je vergeeft het ze omdat in het
kader van de realiteit het verhaal bijzonder is. En dat is in dit geval ook wel
een klein beetje zo, want er zijn natuurlijk niet heel veel aardige hasjsmokkelaars
op grote schaal. Maar dat is op zich wat mij betreft niet voldoende reden om er
een film over te maken. Want het gegeven "aardige vent" lijkt me nou
niet voldoende inhoud voor een film van bijna twee uur. Wel voldoende voor twee
uur gekabbel, langzaam sust de film je in slaap. En nu ik dat zo schrijf,
bedenk ik me dat dat precies is hoe het is als je heel veel blowt. Want dat
doet Howard Marks (de aardige hasjhandelaar). En als je elke dag heel veel
blowt, dan sus je je in slaap. Lekker rustig.
Blowen als zelfmedicatie kenmerkt zich misschien wel door
het wegmaken van agressie. Alles is relaxt is iedereen is aardig. Of zoals de
Ozzies zeggen: No worries mate! Damn, daar kon ik me zo woedend over maken toen
ik een blauwe maandag in Australië was! Fucking hell, niemand had ooit een
probleem. Niemand was gefrustreerd, geïrriteerd, kwaad of mopperig. Ik geloof
er geen reet van! Ik ben benieuwd hoeveel mensen er hartklachten hebben in
Australië, want al dat oppotten van agressie kan nooit goed voor je hart zijn.
Back to the story. Of nee, eigenlijk niet want er is verder
niks over te melden. De film doet me het meest denken aan Blow, was dat niet
ook een waargebeurd verhaal? In ieder geval was die een stuk interessanter.
Waarom ze er voor hebben gekozen om in dit geval zo'n oppervlakkig geheel ervan
te maken, is mij een raadsel. Ik geef 'm een lekker oppervlakkige 6½ .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten