Taxi To The Dark Side (2007)

IMDB: http://www.imdb.com/title/tt0854678/

Documentaire over Amerikanen die gevangen martelen. Punt.

Films als Taxi To The Dark Side zijn de reden dat ik (soms) geen nieuws kijk en documentaires over Amerika / rechts sociaal maatschappelijke ontwikkelingen steeds vaker links laat liggen. Een enorme woede komt er over me als ik politici leugens hoor vertellen, bankiers zichzelf zie verrijken of kleinburgelijke, rechtse conservatieven oerdomme of verkapt racistische conclusies hoor trekken. De woede neemt alleen maar toe als ik vervolgens dezelfde figuren na een opeenvolging van slecht doordachte regelgeving verbaasd zie reageren wanneer het (verrijking bankiers, martelingen in gevangenissen, etc.) compleet uit de hand loopt. Hoe is het mogelijk dat mensen dat niet zien aankomen? En hoe kan het dat er in zoveel landen, op zoveel belangrijke posities, zoveel ongelooflijk domme en vooral kortzichtige mannen zitten?

De wereld wordt geregeerd door asociale korte termijndenkers die door een ernstig gebrek aan introspectief vermogen, zelfreflectie en vooral zelfkritiek beslissingen nemen waar hele generaties over doen om de ontstane schade ongedaan te maken. De huidige regering is er een mooi voorbeeld van. Alle nare aspecten van de mens zijn erin vertegenwoordigd: de asociale VVD’ers die nog steeds de achterlijke overtuiging hebben dat geld een van de belangrijkste prikkels is voor mensen om in actie te komen; de racistische en boze PVV’ers die door een onvermogen te psychologiseren en te internaliseren al hun woede projecteren op de buitenwereld en zo als woedende kleine kinderen door het beeld stampen. En dan zijn er nog de conservatieve, kleinburgelijke CDA’ers die eigenlijk nog veel erger zijn dan de voorgaande partijen bij elkaar doordat ze te schijterig zijn om voor hun rechtse idealen te gaan staan. Precies wat je kunt verwachten van machtshongerige, klein Christelijke provincialen.

Daarom kijk ik maar even geen nieuws of documentaires over Amerikaanse toestanden. Ik kan het moeilijk verdragen dat we niet in een wereld leven waarin het algemene principe van wetgeving het wint van de eventuele mazen, verdraagzaamheid voorop staat, waarin we uitgaan van het goede in mensen en waarin mensen vooral kritisch naar zichzelf kijken en zonder schade of schande kunnen zeggen: dat heb ik niet goed gedaan, of: nu denk ik er anders over. In plaats van leugens te moeten volhouden om niet aan de schandpaal genageld te worden.

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Natuurlijk is de wereld meer genuanceerd dan ik hierboven schets en zullen onze huidige politici vast naar eer en geweten handelen. Soms ben ik (ook) gewoon boos en gefrustreerd.

Wat betreft de documentaire: een heldere en expliciete uiteenzetting van de gebeurtenissen rondom de Abu Ghraib gevangenis. Inhoudelijk weinig nieuws maar feitelijk gezien wel schokkend. Een goed voorbeeld van hoe Das Experiment (Stanford-gevangenisexperiment) in de praktijk in zijn werk gaat. En de werkelijkheid haalt de fictie in: A Few Good Men. Voor dat alles 8 uit 10.