Een duister liefdesdrama. En dat terwijl ik een vreemde horror-komedie had verwacht. Als mijn verwachtingen zo de plank misslaan, kan ik meestal niet meer goed in de film komen. En dat was nu ook het geval. Zeg ik dat vaak?
Wat ik van deze film moet maken, ik weet het niet. (dat heb ik wel eerder gezegd) Het verhaal gaat over een clown die door tragische gebeurtenissen alleen nog maar een treurige clown wil zijn. Hij wordt verliefd op de vriendin van een vrolijke clown. De vrolijke clown is echter alleen vrolijk binnen het circus, daarbuiten is het een alcoholist die zijn vriendin zwaar mishandeld. Dit verhaal kabbelt zo’n beetje drie kwartier voort tot het moment dat de verdrietige clown door het lint gaat en de vrolijke clown finaal in elkaar slaat. Met gruwelijke gevolgen. De beide clowns worden gek terwijl de verdrietige clown de jacht op de vrolijke clown hervat. Zonder dat het grappig wordt.
Ik krijg er hoofdpijn bij. Ondanks het betrekkelijk gewone liefdesverhaal van een driehoeksliefde is de rest van de film nogal vreemd. Waarom het moet gaan over een circus en clowns, ik zou het niet weten. Verder speelt het regime van Franco door het verhaal heen. Wat het ertoe doet, Joost mag het weten! Dus vraag het aan Joost. Wil de film me wat vertellen? Ik kan het niet bedenken en dat verveelt me.
Het is wel mooi met deze film. Waarschijnlijk gaat het ergens over, waarschijnlijk is het een goede film en velen vinden hem vast interessant. Ik zat zeker net de andere kant op te kijken. Wel mooie beelden en beide clowns zien er op het einde zeer indrukwekkend en angstaanjagend uit. Een dikke 5 uit 10, het is aan mij voorbij gegaan. Misschien geef ik hem ooit nog een tweede kans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten