Conan The Barbarian is een remake van de gelijknamige film
Conan The Barbarian uit 1982. Toentertijd met Arnold Schwarzenegger en zijn
eerste grote film. Nu met Jason Momoa (Khal Drogo uit Game Of Thrones) en ook
zijn eerste grote film. In ieder geval in budget. Want waar de 1982 versie mijn
boeken in is gegaan als cult-klassieker, zal de 2011 versie niet de boeken
ingaan. Om met wat meer zekerheid te kunnen schrijven, heb ik beide versies
gekeken. Eigenlijk had ik ook het vervolg, Conan The Destroyer (1984), en het
officieuze vervolg, Red Sonja (1985), moeten kijken om het plaatje compleet te hebben,
maar dat komt misschien nog. Je kunt niet bezig blijven hè! Dat zeggen ze in
ieder geval. En daar ben ik het hartgrondig mee eens.
De versie uit 1982 is een, om in computertermen te spreken, RPG
adventure. Dus: je begint in je eentje en moet in de loop van het spel wapens
verzamelen, kracht opbouwen en mensen overtuigen om zich bij je aan te sluiten.
Het liefst een vrouw, een dief en een magiër. En dat allemaal in het kader van
een queeste. In dit geval het doden van de leider van een enge slangencultus
die verantwoordelijk is voor de dood van de vader van de held. Het fijne van zo’n
soort verhaal vind ik dat niet alles uitgelegd hoeft te worden. Daarnaast laat
het gammele acteerwerk in combinatie met een algemeen gedateerd uiterlijk veel
ruimte om je fantasie de vrije loop te laten. Gooi Schwarzenegger in de mix en
je hebt cult.
Bij het uitkomen van de nieuwe versie vroeg ik me meteen af:
Waarom hebben ze een remake gemaakt van deze film? Een nobele reden zou zijn
omdat de maker groot fan is van het origineel en deze wil verbeteren. In dit
geval zou dat hetzelfde zijn als tegen een liefhebber van vinyl zegt: Je moet de
cd luisteren, dan is het geluid veel beter! Dat kan het dus niet zijn. Een
andere nobele reden is dat de maker groot fan is en de film in een modern jasje
wil steken. Maar dat is ook niet het geval. Alhoewel duidelijk een remake,
wijkt de nieuwe versie op een groot aantal essentiële punten af van het
origineel. Door zoveel te verschillen van het origineel, wordt bij mij vooral
de suggestie gewekt dat de naam Conan The Barbarian vooral gebruikt is vanwege
de naamsbekendheid.
Geen nobele redenen dus. Wel kwaadaardige! Namelijk het
koelbloedig verdienen van keiharde pegels! Cash, poen, geld, dinero, doekoe,
euries, knaken, pecunia! En dat verdien je niet met interessante films. Wel met
uitgekauwde verhaaltjes met overdonderende actie en een sexy hoofdrolspeler. En
opvallend bloederig, dat past dan misschien niet helemaal in het hele PG-13
verhaal. De film krijgt dan ook een R-rating (17+), het enige pluspunt. Als je van
rechttoe rechtaan actie houdt, is dit de film voor jou. Als je enige
verwachtingen hebt, laat hem dan vooral liggen: 5 uit 10.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten