Je kunt het aan de Japanners overlaten om iets totaal
onbegrijpelijks te maken. In dit geval weet ik ook niet goed waar te beginnen,
dus begin ik maar met bij het begin. Dat is in dergelijke gevallen vaak de
beste tactiek. Of in ieder geval, de meest gestructureerde tactiek. Maar eigenlijk
moet ik niet zoveel van deze loze tekst schrijven, anders krijg ik het hele
verhaal hier niet op papier.
De film bestaat eigenlijk uit twee zeer verschillende films
die door elkaar heen zijn gemonteerd. Fragmenten van de twee films wisselen
elkaar af. De eerste gaat over een Mexicaanse worstelaar in een klein dorpje in
aanloop naar een groot gevecht. Deze film is qua verhaal het meest normaal (tot
op zekere hoogte) maar in de context van de gehele film het vaagst. De tweede film
gaat over een Japanse man in een zeer hippe pyjama in een geheel witte kamer
zonder deuren of ramen. Op de muren zitten een soort hendeltjes die, als je
erop drukt, ervoor zorgen dat er allerlei voorwerpen de kamer ingegooid worden
door onzichtbare luiken. Logisch toch?
Het verhaal van de Mexicaanse worstelaar laat ik buiten
beschouwing want ook na de derde keer kijken begrijp ik niet waar dat over
gaat. Wat trouwens niet betekent dat ik het niet goed of interessant vind. Tegen
het eind van de film wordt het verband wel iets duidelijker, maar veel is het
niet. Toen ik na een jaar de film voor de tweede keer zag, dacht ik bij het
zien van de eerste scène dat ik de verkeerde had opgezet. Zo vaag is het dus
(in het kader van de rest van de film).
Het verhaal van de Japanse man in de witte kamer vind ik
interessanter omdat het zoveel ruimte geeft om je eigen interpretaties te
bedenken. Wat mij betreft gaat het (ook) over hoe een mens zich ontwikkelt
gedurende zijn leven. In de eerste instantie kan hij nog niks en doet hij maar
wat. Na een tijdje ontdekt hij basale alsdan regels over zijn gedrag. Door
hiermee te spelen en te oefenen, leert de mens steeds complexere problemen
oplossen. Gedurende dit hele proces leert hij ook hoe verwachtingen, geluk,
toeval en de wil zijn leven bepalen. Dit laatste blijkt volgens mij uit hoe de “hendeltjes”
werken, ze worden door meerdere factoren beïnvloed.
Uiteindelijk houd ik het toch betrekkelijk kort. Mijn interpretaties
hebben alleen zin als je de film gezien hebt, anders is het vooral vaag gelul
in de ruimte. Waar trouwens niks mis mee is. Je moet de film gewoon zien om te
begrijpen waarom hij zo goed is. En misschien kun je me dan ook vertellen wat de
functie is van het verhaal over de Mexicaanse worstelaar. Wat betreft het verhaal
van de Japanner: zeer origineel, mooi gemaakt en op momenten hilarisch. Zijn pyjama
alleen rechtvaardigt al een score van 9 uit 10.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten