Vertigo komt van het Latijnse woord “verto”, een wervelende
of draaiende beweging. Het is een vorm van duizeligheid, namelijk draaiduizeligheid.
Vertigo is geen hoogtevrees! Ondanks wat sommige websites beweren. Een
combinatie van vertigo en hoogtevrees komt voor maar is niet verplicht. Je kunt
het een hebben zonder het ander. Ik heb gelukkig geen van beide. Ter
compensatie heb ik recidiverende depressies. Maar daar word je niet draaierig
van, hoogstens een beetje duizelig of licht in je hoofd als het echt heel erg
is.
De film Vertigo is een klassieker uit 1958 van The Master Of
Suspense, Alfred Hitchcock. Het verhaal gaat over een gepensioneerde detective,
met vertigo en hoogtevrees, die door een vriend gevraagd wordt om diens vrouw
te schaduwen. Ze gedraagt zich namelijk nogal vreemd, de vriend vermoedt dat ze
bezeten is door een geest van haar overgrootmoeder. Met tegenzin neemt de
detective de zaak aan en raakt verwikkeld in een zaak waar hij zich niet meer
los van maken.
Ik heb veel films gezien maar ik heb eigenlijk niet veel
verstand van cinematografie. En bij Hitchcockfilms gaat het daar volgens mij
wel vaak om. Nou kan ik natuurlijk heel Wikipedia doorspitten en hier
ophoesten, maar dat vind ik een beetje loos. Ik kijk zelden naar de manier van
filmen, mijn interesse ligt eerder in de sfeer die ontstaat en het verhaal dat
verteld wordt. En wat betreft het laatste doet Hitch zijn naam eer aan, ik vond
het nog best spannend! Toch wel een prestatie voor een film van ruim vijftig
jaar oud. Met ook nog eens een verassende plotwending.
Eigenlijk heb ik niet zoveel interessants over deze film te
melden. Het is een ouderwetse thriller die het rustig aan doet. Misschien wel
door de stijl van Hitchcock word je gemakkelijk meegenomen in het verhaal. Hierdoor
bleef ik in ieder geval geïnteresseerd kijken, 7½ uit 10.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten