Hoge verwachtingen zorgen voor diepe teleurstellingen. Wat
betreft films is dat vaker regel dan uitzondering, zeker als het gaat over
hedendaagse (Hollywood) films. Volgens mij heb ik in een eerdere review daar al
iets over gezegd, maar ik weet niet meer precies wat. Doet er verder ook niet
toe, want ik was niet van plan om daar over uit te weiden. Maar, ook zoals
eerder gezegd, zo heb ik toch weer een alinea vol!
Cowboys & Aliens gaat over cowboys en aliens. De naam
zegt het eigenlijk al. En de naam is precies wat de film is: een film over
cowboys en aliens. Niet meer en niet minder, maar dan vooral niet méér. Normaliter
zou dat prima zijn, maar je moet nog wel iets
toevoegen. Vette actie bijvoorbeeld. Of suspense, ben ik ook dol op. Een
goedbedachte dramatische wending, ook prima. Zelfs een standaard Hollywood sausje
zou het geheel nog wat smaak kunnen geven. Maar niets van dat alles.
Wellicht vraag je je nu af: cowboys en aliens, dat is toch kei
grappig? Dat had ik in ieder geval wel gedacht. Het zijn namelijk twee nogal
contrasterende thema’s. Als je een film à la Once Upon A Time In The West zou
maken en Clint Eastwood blijkt opeens een vermomde alien te zijn, dan zou dat
toch minstens verassend zijn! Een dermate groot contrast nodigt uit om fijne
grappen en grollen over te maken, niet? Niet! En het is niet zo dat mijn stemming
hier roet in het eten heeft gegooid. Ook was ik niet dronken. Nee, er is
volgens mij letterlijk niet één grap gemaakt. En dat is minder dan het aantal
grapjes in The Lord Of The Rings, de meest humorloze film aller tijden.
Nog even snel het verhaal. In het Wilde Westen wordt een man
wakker met een mysterieuze armband. Hij is zijn geheugen kwijt. In een stoffig
dorpje heeft hij een treffen met de zoon van de baas. Dan komen er opeens
schietende aliens in vliegtuigjes die een aantal mensen ontvoeren. Omdat daar
ook geliefden en zoons tussenzitten, gaat iedereen op zoek naar de aliens om ze
te verjagen. Eindgevecht, positieve epiloog, einde.
Niet slecht gemaakt, wel gewoon saai vanwege de totale
nietszeggendheid. Het is een beetje als een bord gekookte aardappelen: niet
vies, maar iemand uitleggen hoe het smaakt? Zes uit tien dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten