In een woestijnachtige omgeving staat een nogal sullige man met in elke hand een tros verrekijkers. Er komt een auto aanrijden die voorzichtig een aantal nogal gammele stoeltjes omverrijdt die over de zandweg verspreid staan. Als de auto stopt, stapt een politieagent uit de kofferbak. Hij loopt op het publiek af en legt hen uit, terwijl hij in de camera kijkt, dat bijna alle films voor een groot deel bestaan uit “zonder reden”. Vervolgens stapt hij weer in de kofferbak en de auto rijdt weg. De mensen in het publiek krijgen van de sullige man een verrekijker en de film begint.
Vreemd? Ja, behoorlijk. Maar het wordt gelukkig nog vreemder. Want het publiek ziet door hun verrekijkers dat verderop in de woestijn op een vuilnisbelt een rubberen autoband tot leven komt. Hij klimt uit het zand en leert te rollen. Dan ontdekt de autoband zijn moordlustige neigingen. Het begint onschuldig. Eerst rolt hij over een plastic flesje en een schorpioen. Maar als hij een bierflesje wil vernietigen, merkt de band dat hij niet genoeg gewicht heeft. Hij wordt woedend en door telekinetische krachten laat hij het flesje uiteen spatten. Vrolijk verder rollend komt hij een konijntje en een vogel tegen die hetzelfde lot ondergaan. De moordzucht van de rubberband escaleert als hij een stoffig dorpje binnenrolt en daar de mensen begint te vermoorden.
Maar daar blijft het niet bij. Want halverwege het verhaal wordt de film zelfbewust. Op dat moment zijn er eigenlijk drie films tegelijk bezig: de film die ik zit te kijken, de film die het publiek zit te kijken en de film die de acteurs ondergaan. Eigenlijk te ingewikkeld om in woorden uit te leggen.
De film combineert absurdisme en magisch realisme met een snufje horror zonder dat de film spannend, goor of eng is. Echt grappig is het ook niet, ondanks dat idee van een levende, moordzuchtige rubberband wel echt raar is. Hier en daar moest ik wel gniffelen, bijvoorbeeld bij “autoband gaat douchen” of “autoband kijkt tv”. Ik zou deze film vooral bestempelen als een stijloefening, en in die zin is hij erg goed gelukt. Erg origineel maar op een gegeven moment wel een beetje saai. Duurt gelukkig niet lang, nog geen 80 minuten. Punten voor concept en bizarriteit: 7,5 uit 10.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten