zaterdag 29 oktober 2011

Akmareul Boatda (2010) [I Saw The Devil]




Koreaanse films zijn zelden makkelijk te verstouwen. Dat komt mede doordat ze zich, net als de meeste Aziatische films, niet houden aan de Westerse (Hollywood) filmregels. Waar de Hollywoodfilm cheezy thema’s vaak rechtlijnig uitwerkt, worden in Aziatische films eerder kleine thema’s uitgediept en zitten ze vol met menselijke verwrongenheden. En dat is meestal niet leuk om naar te kijken.

Zo ook I Saw The Devil. Gezien de titel had ik verwacht dat het hier zou gaan om een luchtig spookverhaal à la Insidious of bijvoorbeeld The Ring. Maar na vijf minuten wist ik dat ik me onvoldoende had gerealiseerd dat het hier om een Koreaanse film ging en kreeg ik een naar gevoel in mijn buik. Niks luchtigs aan, een seriemoordenaar die jonge vrouwen op brute wijze vermoord en verkracht. Zeker niet als het geweld op z’n Koreaans in beeld wordt gebracht: rauw en gruwelijk. Wat het daarnaast naar en onprettig maakt, is dat je het gevoel bekruipt dat je twee dingen niet zal krijgen: motief en genoegdoening. En dat terwijl die essentieel zijn om het nare dragelijk te maken.

De sfeer is dus naar en gewelddadig. Het verhaal is niet anders. Nadat een seriemoordenaar de vrouw van een FBI agent vermoordt, gaat de laatste op zoek naar de seriemoordenaar om wraak te nemen. Niet door hem te vermoorden, maar door de rollen om te draaien: “The hunter becomes the hunted.” Eigenlijk een heel standaard Hollywood verhaal. Maar toch totaal anders in beeld gebracht doordat de karakters niet plat zijn. Naar mate de film vordert, vervagen goed en slecht en wordt het menselijke drama steeds groter. Kun je een wedstrijdje “wie is hier de naarste?” wel van een psychopaat wel winnen? En dan weet je dat genoegdoening er niet meer inzit.

Na Martyrs heb ik besloten dat ik geen interesse meer heb in gewelddadige horrorfilms. Het kan vast allemaal nog erger, nog smeriger, nog gewelddadiger en nog gruwelijker, maar ik hoef het niet te zien. En dan zit ik toch deze film te kijken. In die zin geen geslaagde keus, alhoewel bij lange na niet zo erg als Martys. Wel een goede keus omdat het drama zo goed in beeld is gebracht en de films zeker spannend is. Lukt het, lukt het niet? Komt hij nog op tijd? Het gaat vast mis! Daarnaast vond ik de seriemoordenaar zeer overtuigend als psychopaat. Al met al 7 uit 10.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten